Zaćma wrodzona
Zaćma wrodzona spowodowana jest zaburzeniami rozwoju oka w pierwszych miesiącach życia płodowego. Przyczyną mogą być choroby matki w tym okresie ciąży, głównie zakażenia wirusowe (różyczka, żółtaczka zakaźna, grypa). W części przypadków zmiany w soczewce uwarunkowane są genetycznie i występują dziedzicznie i rodzinnie. Zaćma wrodzona rozwija się w jednym oku lub w obu. Często nie jest ona widoczna gołym okiem i uwagę opiekunów dziecka zwraca dopiero osłabienie wzroku. Czasem można zauważyć szarą źrenicę. U części dzieci występuje oczopląs lub odruch ocznopalcowy, polegający na tym, że dziecko często uciska oko piąstką lub paluszkami. Gdy dziecko zaczyna chodzić, porusza się źle, nie poznaje otoczenia, przysuwa przedmioty do oczu, aby je lepiej zobaczyć. Zaćmy wrodzone mogą z biegiem lat powiększać się i czasem ujawniają się dopiero w wieku szkolnym.
Leczenie zaćmy wrodzonej jest wyłącznie operacyjne. Jeśli zaćmy są rozległe i obuoczne, zabieg przeprowadza się w pierwszym i drugim roku życia, a nawet wkrótce po urodzeniu, aby umożliwić dziecku prawidłowy rozwój.
Zaćma może powstać również jako skutek różnych chorób oka, np. stanów zapalnych, jaskry, odwarstwienia siatkówki. Zdarza się też w przebiegu niektórych chorób ogólnych, np cukrzycy. Zaćma cukrzycowa u osób młodych rozwija się często bardzo szybko, powodując znaczne upośledzenie wzroku. Leczenie jest operacyjne.
