Puszcza Bialowieska

15 kwietnia 2023
Przełomowy rozwój infrastruktury światłowodowej w Bielawie: Podłączając małe miasto do przyszłości
13 marca 2023
Jak dobrać okulary przeciwsłoneczne do kształtu twarzy?

3 lutego 2023
Microblading brwi Warszawa

Puszczą jest naturalne, rozległe zbiorowisko leśne, w małym stopniu zmienione przez człowieka lub zupełnie pierwotne. Tak naprawdę większość kompleksów leśnych w Europie, w tym także w Polsce, określanych mianem puszcz – nimi nie jest. To zaledwie pozostałości ogromnych lasów, które niegdyś rosły na Niżu Europejskim. Puszcza Białowieska doskonale spełnia powyższe kryteria. Lasy o powierzchni około 150 tysięcy hektarów rosną w Polsce i na Białorusi, po naszej stronie zajmując obszar około 65 tysięcy hektarów. Wśród zdrowych, wielogatunkowych drzewostanów są tu: świerki, sosny, olsze, brzozy, dęby, graby, jesiony, klony, wiązy, a nawet lipy (bardziej okazałe niż w innych regionach kraju). W zależności od warunków środowiskowych zmieniają się typy zbiorowisk leśnych: począwszy od lasów mieszanych – grądów, przez bór świeży – świerczynę na torfach, las świeży, wilgotny, po olsy i łęgi w dolinach rzek. Ten przyrodniczy skarb musiał podlegać ochronie. W 1921 roku utworzono leśnictwo ?Rezerwat”, obejmujące obszar współczesnego rezerwatu ścisłego, zaś 11 lat później powstała jednostka administracyjna pod nazwą ?Park Narodowy w Białowieży”. W 1947 roku powołano pierwszy w Polsce park narodowy – o powierzchni 4716 hektarów. W 1977 roku został on uznany za światowy rezerwat biosfery, a w 1979 wpisany – jako jedyny obiekt przyrodniczy w Polsce – na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. W 1992 roku ta międzynarodowa organizacja zdecydowała o rozszerzeniu granic Obiektu Dziedzictwa Światowego na część białoruskiego parku Bieławieżskaja Puszcza, podlegającą również ochronie ścisłej. W ten sposób powstał, jeden z kilku na świecie, transgraniczny Obiekt Dziedzictwa Światowego UNESCO.