Zakażenia górnych dróg oddechowych u dziecka

3 lutego 2023
Pokrowiec na fotel do pedicure
18 lipca 2019
Naturalne sposoby na poprawienie odporności

18 lipca 2019
Jak uniknąć infekcji?

Do zakażeń górnych dróg oddechowych należą: nieżyt nosa, zwany popularnie katarem, oraz zapalenie gardła i migdałków podniebiennych. Ostre zakażenie górnych dróg oddechowych jest najczęstszą chorobą wieku dziecięcego i niewiele jest takich dzieci, które nie przechodziłyby go kilka razy w roku.

Nieżyt nosa — katar jest wywołany różnego typu wirusami. Dochodzi w nim do uszkodzenia błony śluzowej nosa, jej obrzęku oraz tworzenia się zapalnej wydzieliny śluzowej. Katar u niemowląt objawia się nie tyle obfitą wydzieliną, ile niedrożnością nosa spowodowaną obrzękiem błony śluzowej. Utrudnia to ssanie i prawidłowe oddychanie. Dziecko nie ma apetytu, gorzej śpi, jest niespokojne, może mieć wolne stolce i wymioty oraz podwyższona temperaturę. Częstym powikłaniem jest zapalenie ucha środkowego lub proces chorobowy schodzi „w dół” i rozwija się zapalenie dolnych dróg oddechowych.

Zapalenie gardła najczęściej łączy się z nieżytem nosa i charakteryzuje się zaczerwienieniem i rozpulchnieniem błony śluzowej gardła i migdałków. Objawia się bólem, drapaniem i suchością w gardle, kaszlem, czasem zapaleniem spojówek. Objawy są wyraźniejsze u dzieci starszych. U niemowląt i małych dzieci dominują objawy ogólne. Zapalenie jamy nosowo-gardłowej wywołane jest najczęściej przez wirusy, a także przez bakterie. Zakażenie może rozszerzyć się z nosa na zatoki przynosowe. Zapalenie zatok (szczękowych, czołowych, sitowych, klinowych) trwa zwykle dłużej niż zwykły katar. We wczesnym dzieciństwie jedynie zatoki szczękowe i sitowe są na tyle rozwinięte, ze mogą ulec zakażeniu. Zatoki czołowe i klinowe rozwijają się stopniowo dopiero od ukończenia lat 6. Stan zapalny objawia się przewlekłym ściekaniem wydzieliny śluzowej lub ropnej po tylnej ścianie gardła, co często jest przyczyną uporczywego kaszlu po położeniu się do łóżka lub rano po przebudzeniu się. Zwykle pojawia się podwyższona temperatura, ból głowy, złe samopoczucie. Dziecko, po zbadaniu przez laryngologa, powinno mieć troskliwą opiekę, jednakową temperaturę pomieszczeń, racjonalne odżywianie i witaminy. Sposoby leczenia są różne, metodę ustali lekarz w zależności od charakteru zmian zapalnych i ich umiejscowienia. W zapaleniu zatok szczękowych czasami konieczna jest punkcja z odciąganiem treści ropnej. Leczenie może być długie.

Zapalenie migdałków podniebiennych (angina). Migdałki podniebienne i migdałek gardłowy (trzeci migdał) zbudowane są z tkanki chłonnej, podobnie jak węzły chłonne. Powiększają się w czasie zakażenia, ponieważ współdziałają w zwalczaniu zarazków i wytwarzaniu odporności. U zdrowego dziecka migdałki powiększają się stopniowo do 9 — 10 roku życia, a następnie powoli zmniejszają się. Powiększone migdałki nie są chorobą i nie stanowią wskazania do ich operacyjnego usunięcia. Tylko w wyjątkowo rzadkich przypadkach zachodzi taka potrzeba. Migdałek gardłowy (trzeci migdał) jest to skupienie tkanki chłonnej w miejscu, gdzie przewody nosowe łączą się z gardłem. Jeśli jest on znacznie powiększony, blokuje jamę nosowo-gardłową, powodując oddychanie przez usta i chrapanie. Uniemożliwia tez spływanie śluzu i ropy z nosa oraz wpływa na dłuższe utrzymywanie się stanu zapalnego w zatokach. Jeśli tzw. trzeci migdał jest przyczyną stałej niedrożności nosa lub bardzo częstych i opornych na leczenie zakażeń, trzeba usunąć go operacyjnie.

Angina jest częstą chorobą u dzieci. Istnieje wiele odmian angin, które mogą być wywołane różnymi czynnikami (bakterie, wirusy, grzyby), dlatego chore dzieci wymagają zbadania przez lekarza. Ciężką anginę wywołują bakterie zwane paciorkowcami. Charakterystyczne jej cechy to wysoka temperatura (do 40°C), ból przy przełykaniu, żywo-czerwone rozpulchnione migdałki, pokryte czopami lub rozległymi nalotami ropnymi, obrzęk okolicznych węzłów chłonnych (szyjnych, pod-szczękowych). Choroba ta wymaga intensywnego leczenia ustalonego przez lekarza, a prowadzonego co najmniej przez 7 — 10 dni. Nie można anginy lekceważyć, ponieważ nie leczona wywołuje powikłania takie jak: zapalenie stawów, mięśnia sercowego, ucha i nerek.